Yes.

A burger without beer is just breakfast

Afgelopen dinsdag at ik met het vriendje bij 'Hamburg'. Een, voor mij nieuw restaurant op de witte de with straat in Rotterdam.
Er werden ons 'proper burgers' beloofd. Hamburgers dus, met verse ingrediënten en eerlijk vlees. Geen geur-, kleur- en smaakstoffen, geen vlees uit de bio-industrie, maar rundvlees van traditionele, extensieve veeteelt en met de beste groenten, aardappels en kruiden van de markt.

JAAAAA!
Aangezien ik een goede burger ontzettend kan waarderen en ik het aanbod van verantwoorde, 'gezonde' en betaalbare burgers in Rotterdam wat karig vond was dit een fijne toevoeging.
Dit hippe tentje bevind zich op de eerste verdieping van nummer 94. Bij binnenkomst konden we aanschuiven aan hoge tafels met barkrukken, van waaruit je lekker 'mensen kon kijken' die onder de hoge ramen door liepen.
De inrichting van was heerlijk clean met grote krijtborden en veel hout. Én een open keuken. Altijd leuk!
We werden geholpen door een aardige jongen die in zijn eentje het hele restaurant moest bedienen. Weinig personeel, leek mij... Maar daar hebben ze bij 'Hamburg' iets op verzonnen. Zodra je je eten hebt besteld krijg je een nummer. Als je bestelling klaar is verschijnt je nummer op een bord en kan je je eten ophalen. Scheelt weer een beetje lopen voor de bediening en dus is de prijs van de burgers heel goed te behappen.
We bestelde een klassieke hamburger van Black Angus rund met sla, tomaat, rode ui, augurk en hamburgsaus. Verder is er keus uit verschillende soorten kaas, vlees en vega toevoegingen om je burger nog een beetje te pimpen.
En oh, la la.... Wat een heeeeerrrrlijke burger was dit. Ook de huisgemaakte frietjes in rood/wit geblokt zakje waren om je vingers bij op te eten.
Leuk weetje: het rundvlees waar de burgers van worden gemaakt komt uit Uruguay. Hier worden de ossen niet vetgemest en kunnen ze ronddartelen op een pampa van meer dan 100000 hectare.
En, vega(n) vrienden: er is ook genoeg keus voor een jummie burger zonder vlees!
Een dikke duim dus voor de jongens van 'Hamburg'. I am hooked! 

Zweet, puistjes en Kiehl's.

Ik zit nog steeds op Mallorca. Absoluut heerlijk. Vandaag heb ik Palma onveilig gemaakt met het broertje. Het was veeeeeulste heet, als in 'zweet op mijn bovenlip' te heet. Maar we waren het zat om aan het zwembad te liggen en niets te doen. Can you imagine? ;) 

Sinds een paar weken heb ik een naar, jukkie huidprobleem. Om de een of andere, voor mijn nog steeds duistere reden heb ik last van kleine jeugdpuistjes. Op mijn gezicht en in mijn hals.
En hier moest een oplossing voor worden gevonden. Een natuurlijke, crappy-stuff vrije oplossing.

Ik was ook ontzettend blij toen ik een groot Kiehl's bord in het straatbeeld van Palma de Mallorca zag verschijnen. Het broertje was minder blij om mee te worden gesleurd. Maar een beetje airco was alles om hem over te halen om toch naar binnen te gaan.

Voor degene die Kiehl's niet kennen. Kiehl's is een New-York based bedrijf dat werd opgericht door John Kiehl in 1851. Deze apotheker met een passie voor plantkunde startten een bedrijf dat nu deel uitmaakt van de Amerikaanse geschiedenis. Al meer dan 160 jaar staat Kiehl's voor eerbied voor de wetenschap, kwaliteit en service.

Nadat ik heel fijn en rustig werd geholpen door een Spaans meisje dat uitstekend Engels sprak, kocht ik twee producten die me zouden moeten helpen in de strijd tegen de onzuivere huid.

Kiehl's Epidermal Re-Texturizing Micro-Dermabrasion

 - De fles beloofd een krachtige peeling die de huid glad maakt en de poriën zichtbaar helpt te verminderen.
- De hoofdingrediënten zijn:          
   Gemicroniseerde parelmoeren: Natuurlijk kristal silicium is een derivaat van kiezelwier, microscopische eencellige algen. Dit fijne siliciumpoeder is een natuurlijke peeling voor het verwijderen van de dode cellen op de bovenste huidlaag.
  Karitéboter: Karitéboter is een natuurlijk vet dat wordt verkregen uit de vrucht van de Afrikaanse boom “karité” en wordt veel gebruikt in lotions en reinigingsproducten vanwege haar vochtinbrengende eigenschappen. Beschermt tegen uitdroging en versoepelt de droge huid.
  Epilobe of Wilgenroos: Deze plant is bekend vanwege haar antimicrobische en kalmerende eigenschappen voor de huid.

   
Kiehl's Rare Earth Deep Pore Daily Cleanser

- De fles beloofd een dagelijkse reiniger die is geformuleerd om de huid van het gezicht te zuiveren en te reinigen. De niet-bijtende formule scrubt en verwijdert zachtjes de onzuiverheden, toxines en overtollig talg die de poriën kunnen verwijden.

Verder kreeg ik wat testertjes mee, die ik ook uit ga proberen.  
Ik vond 45E voor een scrub een hele boel geld, maar nadat ik een beetje van mijn LUSH geloof was afgevallen moest er toch echt een goed alternatief komen.

Ik ga allebei de producten uitproberen en schrijf over een paar weken een blog over mijn ondervindingen.


Meer info? KLIK

Je bent echt wel mooi!

Geïnspireerd door een van mijn favorieten blogs,  A Cup Of Jo wil ik jullie een tip geven.

Iedereen kent ze wel. Die dagen dat je in de spiegel kijkt en je elk 'foutje' dat je vind onder een vergrootglas legt. Ga nu eens voor de spiegel staan en doe net alsof je spiegelbeeld een vriendin is. Dus kijk naar jezelf alsof je naar een vriendin kijkt. Je zult merken dat je nu veel milder kritiek hebt en je jezelf een stuk leuker vind.
Ineens denk je: "Hey, wat een toffe chick. Daar kan ik best een middagje Amsterdam mee onveilig maken." 

Uitproberen, die hap!

P.S. Je bent écht wel mooi.

(Illustratie via Gemma Correll)

Happy Summer!

Aangezien het EINDELIJK lekker weer is en ik dit fijne filmpje vond op  een van mijn favoriete blogs wilde ik jullie dit niet onthouden.




Ga lekker picknicken dit weekend! Al denk ik dat deze 'no heat'-taart ook heerlijk smaakt als je gewoon op je balkonnetje zit uit te puffen.

Enjoy your summer weekend!

A dolphin's smile is nature's greatest deception.

Ik hou niet van sentimenteel gedoe op mijn blog. Ik wil jullie ook niet het gevoel geven dat ik de waarheid in pacht heb. Ik probeer alleen kleine verhaaltjes te schrijven over dingen die mijn ogen opende.
En het volgende verhaaltje opende mijn ogen flink. En zorgde ervoor dat er tranen uit kwamen.
Ik keek gisteravond de documentaire 'The Cove'. Na een gesprek over zeekoeien [hilarische beesten, heb je een off day? gebruik een foto van een zeekoe als achtergrond op je telefoon en je bent geheid weer vrolijk] duiken met haaien en vakantie verhalen, kwam het vriendje met het idee om deze docu te kijken. Enigszins verveeld door het kijken van te veel hersenloze tv, leek het mij een goed idee.
Vanochtend denk ik daar anders over. Vannacht droomde ik dat ik in mijn eentje de 2000 dolfijnen die elk jaar in Taiji, Japan worden gedood moest redden. En natuurlijk mislukte dat.

Ongeveer 600 kilometer van Tokyo ligt het vissersdorpje Taiji. Dit kleine dorpje heeft een groot geheim dat de makers van de documentaire 'The Cove', aan het licht willen brengen. Elk jaar worden er in een baai die voor buitenstaanders moeilijk te zien is, meer dan 2000 dolfijnen gedachteloos afgemaakt. Van de dolfijnen die worden gevangen worden 'de mooiste' gekozen door dolfijnen trainers om in amusementsparken in gevangenschap te leven. De rest eindigt op de borden van Japanners.
De Japanse overheid verbergt het feit dat dolfijnenvlees een extreem hoge concentratie kwik bevat. Kwik is de giftigste, niet radioactieve stof op aarde. Het binnen krijgen van kwik leidt tot ernstige gezondheidsproblemen.

Mijn vingers jeuken om nog meer te schrijven. Ik zou denk ik een hele nieuwe blog kunnen beginnen over dit bizarre feit alleen. Maar, het kijken naar de documentaire maakt meer indruk dan al mijn woorden bij elkaar.
Ik wil jullie aanraden om 'The Cove' op te zoeken, [KLIK] te kijken en de petitie te tekenen.
Dit soort verhalen moeten worden verteld, en opnieuw verteld tot het alleen nog herinneringen zijn aan de tijd, toen we nog met dieren omgingen alsof ze niets waard zijn.

A little veggie love

Nieuwsgierig gemaakt door de heerlijke cupcakes van Heavenly Cupcakes begon ik met een bak actie, op deze druilerige vrijdag.
Ik vond een recept op Green Veggie. Ik heb het enigszins aangepast en de botercrème is uit de losse pols. Ik vind hem nog te veel naar boter smaken, dus er volgt vast nog een aangepaste versie.

VEGAN BERRY CUPCAKES 

Ingrediënten  [goed voor +/- 10 grote cupcakes]

• 240 ml soja melk
• 225 gram bloem
• 100 gram rietsuiker
• 80 ml zonnebloem olie
• 2 tl vanille extract
• 2 el maïzena
• 1 tl bakpoeder
• 1 tl zout
• handje vol bosbessen

 

1. Verwarm je oven voor op 180 graden en zet de cupcake vormpjes klaar op een bakblik. Zeef de bloem, maizena, het bakpoeder en zout. Meng de olie en de soja melk.
Klop het melkmengsel door de bloem. Het beslag is vrij taai, klop het luchtig met een mixer en voeg het vanille extract en het zout toe. Als je deeg luchtig genoeg is kun je de rietsuiker er doorheen kloppen. 

2. Vul de cupcake vormpjes zoals je oliebollen maakt. Voor degene die nog nooit zelf oliebollen hebben gemaakt: men neme twee grote lepels, vult 1 lepel met deeg en schuift met de andere lepel het deeg in het vormpje. Ik heb daarna pas de blauwe bessen toegevoegd, was een beetje een 'out of the blue-ja!-laat ik er bessen bij doen-actie'. Je kunt deze dus ook gewoon door het deeg heen scheppen nadat je de suiker hebt toegevoegd. Schuif de bakplaat in het midden van de oven en zet je timer op 20 minuutjes. Prik voordat je je cakes uit de oven haalt nog even met een dikke naald in het midden om te checken of ze gaat zijn. Schone naald? Bingo, je cupcakes zijn klaar.

3. Laat je cupcakes afkoelen en begin ondertussen aan de botercrème. Op internet vond ik veel verschillende recepten. Ik heb de crème op basis van plantaardige boter gemaakt. Omdat ik een beetje in the middle of nowhere zat vandaag en het al een klein wonder was dat ik soja melk kon vinden, was kokosboter a bridge too far. Naast ongeveer 240 gram plantaardige boter, gebruikte ik 350 gram poedersuiker en mikte ik er op gevoel blauwe bessen, frambozen en rode bessen door. Toen de smaak een beetje vlak bleek heb ik er ook nog citroensap en een mespuntje zout doorheen gedaan.

Schep je botercrème in een spuitzak en gebruik een grote spuitdop, anders blijven de pitjes steken en raakt je tuit verstopt. Vergeet ook niet de spuitzak aan de bovenkant dicht te draaien, anders komt de crème er niet aan één maar twee kanten uit.  I've learned this the hard way..
Als al je cakes bespoten hebt kun je ze nog versieren met het overgebleven fruit.

  

 

THE VERDICT

Ik moet toegeven dat vegan cupcakes bakken heel goed voelde voor mijn karma. Ze zagen er ook geweldig uit. Best wel blog-proof. Alleen de smaak viel tegen. In mijn hoofd zat de smaak van de cupcakes die ik van de VegeQ kende. En deze was toch wel een aardig beetje anders. Volgens mijn Meesterbakster Mama zat het in de verhouding tussen de bloem en de melk. Ofzoiets. Ik verwacht dat er zeker nog een post 'Vegan Cupcakes 2.0' komt.
To be continued....

Take care of your body. It’s the only place you have to live.

Voor mijn tweede blog kies ik voor een titel met een vingertje. Gooi het op het feit dat de kaakchirurg net twee verstandskiezen heeft getrokken.
Toch is dit een van de belangrijkste redenen dat ik begonnen ben met mijn 'green-quest'. 
Je huid is je grootste orgaan. En al die toners én cleansers én maskers én peelings én foundation én blush én moisturisers worden als het waren 'opgegeten' door je huid. En tel daar al die shampoo en conditioner nog maar eens bij op. Want ja, op je hoofd zit ook huid.
Dus wat er in je beauty producten zit is even belangrijk als wat je door je dagelijkse bakje cruesli mikt. Al zijn de concentraties van de cosmetische grondstoffen een stuk kleiner, toch hebben ze op lange duur invloed op je lichaam. Veel gezichts- en haarverzorging gebruiken we namelijk dag in dag uit.
Dat was voor mij een enorme eye opener. 
Maar, als je nu met grote vrees naar je badkamerkastje staat te staren. No worries. Alle begin is moeilijk. 

Number one tip?
Loop met een grote boog heen om producten met 'parabenen' [te vinden als; methyl, ethyl, propyl, isobutyl, butyl en benzylparabenen].
Parabenen zijn synthetische chemicaliën die worden gebruikt als conserveringsmiddel. Ze zijn te vinden in producten als tandpasta maar ook in zeep. Ze zorgen ervoor dat alle producten die je gebruikt voor persoonlijke verzorging niet gaan schimmelen en werken antibacterieel. 
Deze jongens zijn slecht voor je omdat uit onderzoek is gebleken dat ze je hormoonhuishouding flink in de war kunnen schoppen. Dit kan leiden tot allerhande vruchtbaarheidsproblemen en zelfs borstkanker. Natuurlijk zal die ene shampoo met dat kleine beetje parabenen er in, er echt niet voor zorgen dat we met z'n alle meteen ziek worden. Maar zoals ik al eerder schreef, parabenen zitten eigenlijk in het hele arsenaal aan producten dat we op de plank hebben staan. En hierdoor krijgen we mondjesmaat toch nog aardig wat binnen. Dus waarom niet even checken, de volgende keer dat je gaat shoppen? 

Go green or go home.

Gister avond, voor mijn gevoel midden in de nacht maakte ik een nieuwe account aan op youtube.
'A Teaspoon Of Mojo'. Gedreven door het feit dat mijn verstandskies elk moment door mijn kaak heen kon komen zetten en waarschijnlijk enigszins 'groggy' van de pijnstillers startte ik mijn eigen 'groene hoekje' op het wereld wijde web.
Het laatste jaar doodde ik suffe momenten met het bekijken van altijd knappe, slanke, gezellige en vrolijke meisjes met een vlog op youtube. Ze kletste een eind weg over make-up, kleding, interieur, boeken, mannen en hun heerlijke leven. Ze lieten me zien hoe ik mijn krullen in bedwang kon houden, welke producten ik niet moest kopen. Ik kon zelfs bekijken hoe ze door hun geblinddoekte boyfriend in de make-up werden gezet.
Allemaal even enig. Maar ik miste een beetje diepgang. Want wat zat er nou eigenlijk in die 'gorgeous' producten die ze mij aanraadde? Als ik op de ingrediënten lijst keek kon ik drie kwart van de onuitspreekbare namen niet thuis brengen. Waarom zou ik iets op mijn huid smeren, eten of aantrekken dat ik niet kan herkennen? Maar wat zijn dan de alternatieven? Want ik wilde niet eindigen met ongewassen haar, een make-up loos hoofd en kauwend op een stronkje onbespoten selderij.
En daar begon mijn zoektocht.
Die zoektocht wil ik graag met jullie delen. 
'A Teaspoon Of Mojo' is mijn extra toevoeging aan een beetje bewuster, groener en vooral gezelliger leven.
Enjoy!