zondag 30 juni 2013

A dolphin's smile is nature's greatest deception.


Ik hou niet van sentimenteel gedoe op mijn blog. Ik wil jullie ook niet het gevoel geven dat ik de waarheid in pacht heb. Ik probeer alleen kleine verhaaltjes te schrijven over dingen die mijn ogen opende.
En het volgende verhaaltje opende mijn ogen flink. En zorgde ervoor dat er tranen uit kwamen.
Ik keek gisteravond de documentaire 'The Cove'. Na een gesprek over zeekoeien [hilarische beesten, heb je een off day? gebruik een foto van een zeekoe als achtergrond op je telefoon en je bent geheid weer vrolijk] duiken met haaien en vakantie verhalen, kwam het vriendje met het idee om deze docu te kijken. Enigszins verveeld door het kijken van te veel hersenloze tv, leek het mij een goed idee.
Vanochtend denk ik daar anders over. Vannacht droomde ik dat ik in mijn eentje de 2000 dolfijnen die elk jaar in Taiji, Japan worden gedood moest redden. En natuurlijk mislukte dat.

Ongeveer 600 kilometer van Tokyo ligt het vissersdorpje Taiji. Dit kleine dorpje heeft een groot geheim dat de makers van de documentaire 'The Cove', aan het licht willen brengen. Elk jaar worden er in een baai die voor buitenstaanders moeilijk te zien is, meer dan 2000 dolfijnen gedachteloos afgemaakt. Van de dolfijnen die worden gevangen worden 'de mooiste' gekozen door dolfijnen trainers om in amusementsparken in gevangenschap te leven. De rest eindigt op de borden van Japanners.
De Japanse overheid verbergt het feit dat dolfijnenvlees een extreem hoge concentratie kwik bevat. Kwik is de giftigste, niet radioactieve stof op aarde. Het binnen krijgen van kwik leidt tot ernstige gezondheidsproblemen.

Mijn vingers jeuken om nog meer te schrijven. Ik zou denk ik een hele nieuwe blog kunnen beginnen over dit bizarre feit alleen. Maar, het kijken naar de documentaire maakt meer indruk dan al mijn woorden bij elkaar.
Ik wil jullie aanraden om 'The Cove' op te zoeken, [KLIK] te kijken en de petitie te tekenen.
Dit soort verhalen moeten worden verteld, en opnieuw verteld tot het alleen nog herinneringen zijn aan de tijd, toen we nog met dieren omgingen alsof ze niets waard zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten